z sześciu cylindrów
V6 ? oznaczenie silnika widlastego składającego się z sześciu cylindrów. Jest to drugi po R4 typ silnika najczęściej stosowany do napędu samochodów osobowych1. Najczęściej występującym kątem rozwarcia silnika V6 jest 60°, rzadziej 90° lub 120°.
Silniki typu V6 często znajdują zastosowanie w samochodach segmentu D / E, dostępne są opcjonalnie jako mocniejsze źródło napędu w porównaniu do mniejszych jednostek R4. Spotyka się je także jako mniejszą oraz bardziej ekonomiczną alternatywę dla silników V8. Jednostki typu V6 są krótsze od R4 o podobnej pojemności, często także węższe od V8. Dzięki zwartej budowie możliwy jest ich montaż poprzecznie do osi nadwozia i użycie w samochodach przednionapędowych. Doładowane silniki V6 generują moc i moment obrotowy możliwy do uzyskania z większych jednostek V8, emitując przy tym mniej zanieczyszczeń i zużywając mniej paliwa. Przykładem może być silnik TFSI 3.0 Volkswagena, doładowany mechanicznie z bezpośrednim wtryskiem paliwa lub EcoBoost 3.5 Forda, oba silniki porównywane są do wolnossącego V8 4.2 FSI Volkswagena1.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/V6_(silnik)
Rodzaje opon
Podział ze względu na kształt bieżnika
Kolcowa opona rowerowa
slicki ? opony całkowicie gładkie lub z bardzo delikatną rzeźbą bieżnika. Spośród wszystkich typów opon mają najmniejsze opory toczenia. Stosowane głównie w wyścigach samochodowych i motocyklowych, w kolarstwie torowym i szosowym na suche, gładkie nawierzchnie. Tego typu opony samochodowe i motocyklowe zawodzą na nawierzchniach mokrych, gdyż nie odprowadzają wody spod opony, co może prowadzić do aquaplanacji (hydroplaningu). Natomiast opony rowerowe, ze względu na ich małą powierzchnię styku z podłożem oraz dużo większy nacisk i relatywnie małe prędkości, nie ulegają zjawisku aquaplanacji, mogą więc być stosowane także na mokrych nawierzchniach.
rowkowe ? opony z układem płytkich rowków, które nie zmieniają zbyt mocno oporów toczenia, zapewniają lepszą przyczepność koła niż opony typu slick i ułatwiają odprowadzanie wody z powierzchni opony. Znane są modele z rowkami równoległymi do kierunku jazdy i skośnymi. Rowki skośne lepiej odprowadzają wodę, ale mają też nieco większe opory toczenia niż równoległe. Opony rowkowe są powszechnie stosowane w kolarstwie szosowym, w rowerach miejskich i ogólnego użytku.
klockowe ? opony z wydatnym bieżnikiem przypominającym nieco vibram. Są powszechnie stosowane w rowerach górskich i samochodach terenowych. Jest ich bardzo wiele odmian: od tzw. semi-slicków ? mających w miarę gładką powierzchnię czołową i duże klocki na brzegach, co jest rodzajem kompromisu między oporami toczenia i przyczepnością przy jeździe w terenie o zmiennym rodzaju podłoża, po opony błotno-piaskowe ? mające bardzo wydatne i dość rzadko rozmieszczone klocki, których zadaniem jest "wgryzanie się" w grząskie i mokre podłoże, i które charakteryzują się bardzo dużymi oporami toczenia na bardziej twardych podłożach. W rowerach przy tym rodzaju opon często stosuje się inny bieżnik w oponie na koło przednie i tylne.
Kolcowa opona rowerowa domowej produkcji.
kolcowe ? opony z metalowymi kolcami, które służą do jazdy po śniegu i lodzie. W rowerach górskich są one też dość często stosowane do zjazdu również w sezonie letnim. Rowerzyści majsterkowicze robią je sami z odpowiednio dobranych blachowkrętów i starych lub specjalnie kupionych opon.
deszczowe ? opony ze specjalnie dobranym wzorem bieżnika zapewniającym bardzo wydajne odprowadzanie wody spod koła i zabezpieczającym przed poślizgiem.
błotno-śniegowe ? opony wykonane zazwyczaj z bardziej miękkich gatunków gumy, zaopatrzone w specjalnie wyprofilowany bieżnik zapewniający dobrą przyczepność na śniegu i błocie pośniegowym.
nordyckie - opony przystosowane do jazdy w bardzo zimnych warunkach (w Polsce używa się też nazwy opony lodowe). Najbardziej popularne są w Rosji i państwach skandynawskich. W stosunku do opon zimowych bieżnik posiada budowę kierunkową oraz więcej lameli, które są gęściej umiejscowione. To pozwala na lepszą trakcję na lodzie i śniegu.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Opona_pneumatyczna
R4 ? oznaczenie rzędowego silnika spalinowego
R4 ? oznaczenie rzędowego silnika spalinowego o czterech cylindrach ułożonych w jednym rzędzie. Mogą one być ustawione zarówno w pionie, jak i pod kątem do podłoża. R4 jest najprostszym układem o dobrym wyważeniu ? choć całkowite wyrównoważenie występuje jedynie dla sił pierwszego rzędu. Z tego powodu jest często stosowany w samochodach klasy ekonomicznej. Niemniej, w jednostkach mogą występować drgania, wprost proporcjonalne do wielkości silnika, a związane z siłami drugiego rzędu. Z tego powodu, wraz ze wzrostem mocy przechodzi się do układów o większej liczbie cylindrów. Kolejność zapłonów w poszczególnych cylindrach to 1-3-4-2 lub 1-2-4-31.
Spis treści
1 Wykorzystanie
2 Przykłady silników R4
3 Bibliografia
4 Przypisy
Wykorzystanie
Większość współczesnych producentów samochodów osobowych ma w swojej ofercie modele z silnikami R4, jest to najpopularniejsze rozwiązanie używane w tego typu pojazdach, drugi w kolejności jest motor V62. Przed końcem pierwszego dziesięciolecia XXI wieku, wraz z postępującym obniżaniem poziomu emisji spalin i zużycia paliwa stopniowe obniżane poziomu emisji spalin, udział 4-cylindrowych jednostek (zwłaszcza R4) na rynku samochodów klasy średniej w USA wzrósł z 30 do 47 %, zmalał w zamian udział mocniejszych jednostek V634.
Układ R4 jest najpopularniejszy przy silnikach o pojemności do 2,4 dm?. Zwykle za granicę praktyczności wykorzystania silników R4 przyjmuje się pojemność 2,7 dm?. Mimo to powstają jednostki większe, jak w Porsche 944, czy w Porsche 968 (oba 3,0 dm?), czy silnik Rolls Royce B40 o pojemności 2838 cm?.
Również Ford A wyposażony był w duży (3,3 dm?) silnik w tym układzie.
Koncern Toyota produkował silniki wysokoprężne w układzie R4 o pojemnościach nawet do 4,1 dm? (Toyota 15B-FTE). Ten silnik znalazł się w modelu Mega Cruiser.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/R4_(silnik)